(łac. ciconia zamlynica)

Znany i lubiany bocian zamłyński jest nieodłącznym elementem
rodzimej kultury.

To dość duży ptak o jasnym, szczątkowym upierzeniu. Doskonale
czuje się w stadzie, przejmując nierzadko funkcję przywódcy.
Bocian zamłyński jest długowieczny, co związane jest niewątpliwie
z jego zdolnościami przystosowania się do warunków aktualnie
panujących w środowisku. Na lądzie porusza się w wolnym i stałym
tempie z wyciągniętą do góry szyją. W locie potrafi doskonale
gospodarować energią. Wyszukuje prądy powietrzne, które wynoszą
go na dość znaczne wysokości, następnie szybuje, zniżając lot,
dopóki nie znajdzie kolejnego prądu…

Jest mięsożerny, jednak poluje tylko po to, by zaspokoić głód i wykarmić młode.

Zasadniczo uważany jest za ptaka przynoszącego szczęście i przepowiadającego nadchodzące wydarzenia. Jego wzmożony klekot podobno zapowiada burzę.

Dawniej był postrzegany, jako istota pomocna w zabiegach związanych z pobudzaniem płodności, a jego obecność kojarzono z miłością i rodzicielstwem. Ponoć bocian zamłyński był odpowiedzialny za przynoszenie dzieci, w co absolutnie nie należy wierzyć (no, chyba, że ktoś ma 5 lat…)!

Blisko spokrewniony z bocianem zamłyńskim jest bocian biały  (łac. ciconia ciconia).

Według miejscowego folkloru, bocian biały posiada
szeroką gamę właściwości i umiejętności, co sprawia, że każda rodzina pragnie go mieć w swym najbliższym otoczeniu. Dlatego na budynku lub drzewie znajdującym się w obrębie obejścia umieszcza się koło lub platformę,
zachęcając w ten sposób ptaki do założenia gniazda.
Ich obecność poczytywana jest za pomyślną wróżbę, przynoszącą szczęście, błogosławieństwo
i dostatek. Podnosi ona ponadto prestiż takiej rodziny w oczach społeczności, gdyż bocian postrzegany jest jako istota, zwracającą szczególną uwagę na etykę i moralność ludzi.
Mówi się, iż siada on tylko na tym domu, gdzie mieszkają ludzie zgodni, pobożni i gościnni, czyli przestrzegający uświęconego obyczaju.
Z uwagi na swoje pozytywne oddziaływanie bociany były i do dziś są traktowanie w szczególny sposób.
Zakłócanie spokoju w obejściu czy niszczenie gniazda spotyka się z ostracyzmem społecznym. Uważane jest za grzech śmiertelny, i to taki, który nigdy nie zostanie odpuszczony…